Een zeiltochtje in het voorjaar

Het was door een zeezeilwedstrijd in de zomer van 1996 dat wij met onze Senta aan de Portugese Algarve belanden. Nadien hebben we telkens in de vakanties een ander stukje Middelandse Zee bevaren. Zo genoten we van Tunesie, Malta, Turkije en Griekenland. De boot overwinterde het afgelopen jaar in de Gouvia Marina op Corfu. De oorlogshandelingen op de Balkan, maar ook heimwee naar onze eigen vertrouwde Noordzee en omringende wateren, deed ons besluiten om de boot dit jaar weer naar Nederland terug te varen. En wel met gestreken mast vanuit Zuid Frankrijk via de franse rivieren en kanalen, een anders dan anders vakantietochtje met de familie.

Het plan

In het voorjaar van 2000, tussen Hemelvaart en Pinksteren, willen we van Corfu naar Zuid Frankrijk zeilen. Hoewel ik dit soort langere afstanden meestal met z’n tweeën zeil gaan we nu met z’n drieën: Cees (calculator bij Schaap bouw), Jos (regiomanager) en ikzelf. Jos is al vaker meegeweest. Voor Cees wordt het z'n vuurdoop. De reis is onderverdeeld in 3 trajecten, Corfu-Sicilie, Sicilie-Sardinie en Sardinie-Marseille.

De enkele reis naar Corfu geeft aanvankelijk wat problemen op Schiphol. Men is blijkbaar bang dat we daar blijven of zo. Ik moet aantonen dat we heus met een zeilboot zullen vertrekken en het enige dat ik daarvoor bij mij heb zijn mijn blauwe ogen. Dat lukt. De boot in de ligt er prima bij en na wat inkopen gedaan te hebben vertrekken we de volgende middag.

Op en af

Het eerste deel verloopt zeer voorspoedig, op een beetje zeeziekte bij Jos en Cees na, maar ja, dat hoort er vaak bij helaas. Na 3 dagen komt de Etna in zicht. Omdat dat varen dus dag en nacht doorgaat hebben we een wacht systeem van 3 uur op en 6 uur af. Daarbij krijg je voldoende slaap om een groot deel van de dag toch samen door te brengen.

Aan de onderzijde van de laars van Italie komen we visboten tegen, waarvan de kapitein vanuit een soort kraaiennest in de top van de mast de boot bestuurt. Deze is voorzien van een extreem lange (ca. 30 m1, 2x zo lang als de visboot) boegspriet, met een harpoenier aan het eind. Ze besluipen zodoende grote zwaardvissen, die aan het zee-oppervlak liggen te slapen. We hopen maar dat we met ons bootje de vissen al weggejaagd hebben, hoewel, zwaardvis van de grill is wel erg lekker.

Straat van Messina

's-Avonds laat komen we in de smalle zeestraat tussen Italie en Sicilie, de Straat van Messina. En aangezien we een Siciliaanse pizza willen eten besluiten we naar de haven van Messina te gaan. Dit is een zeer drukke haven met af en aan gaande veerboten, maar volgens de kaart moet er ook een kade voor jachten zijn. Maar hoe we ook zoeken, we kunnen geen aanlegplaats vinden. Wel worden we van alle kanten geroepen en in zoeklichten gezet. We zijn hier niet welkom en horen hier duidelijk niet thuis. Wegwezen dus. We gaan terug naar de overkant, naar Reggio Calabria. Het is inmiddels diep in de nacht, dus een pizza zit er niet meer in. Men zegt dat dit de bakermat van de Costa Nostra is. We merken er niets van, maar zijn wel de volgende ochtend, na wat inkopen, snel weer op weg.

Vulcano

We willen naar Vulcano, een vulcanisch eilandje iets ten noorden van Sicilie. Als we de Straat van Messina aan de noordzijde verlaten, zien we duidelijk dat de twee zeeen aan weerskanten (de Ionische zee en de Thyreense Zee) zich door dit gaatje met elkaar mengen. Het gevolg is veel stroom en draaikolken, spectaculair om doorheen te varen.

Cees en ik beklimmen de vulcaan en maken een onvergetelijke voettocht over de rand van de krater. Aan 1 zijde van de krater zijn vulcanische gassen actief. De rotte eieren lucht veroorzaakt een brok in de keel. We doen verslag aan Jos, voor wie het allemaal net iets te hoog was.

Stromboli

In de buurt, op ca. 6 uur varen, ligt de Stromboli, ook zo'n vulcanisch eiland, die om de 15 min. vuur, stenen en lava uitspuwt. Na een typisch Italiaans dineetje op Lipari, besluiten we naar Stromboli te zeilen, want 's-nachts kun je het vuur en de lava het beste zien. Rond 3 uur die nacht drijven we aan de voet van de vulcaan en na een uurtje naar het schouwspel gekeken te hebben, zetten we koers naar Sardinie. De volgende dag ziet Cees dolfijnen voor de boeg en maakt daar mooie foto's van.

Isla Magdelena

De tocht over de Thyreense Zee verloopt verder voorspoedig en na 3 dagen komen we bij de straat van Bonifacio aan. Dat is de zeestraat tussen Corsica en Sardinie. Op het eiland Magdalena maken we weer een boerennacht. Aan de overkant ligt Porto Servo, geregeerd door de Jetset, voor wie het overigens nog te vroeg in het jaar is, maar geen haven die in ons budget past. Vandaar Magdalena, een alleraardigst plaatsje met intieme restaurantjes.

De tijd begint te dringen. We hadden nog graag naar Bonifacio op Corsica gegaan, maar helaas, we moeten verder. Nog 3 dagen naar Marseille, en dat zit het erop.

Mistral

Halverwege tussen Sardinie en Marseille belanden we echter in een hevige noordwesten storm die 20 uur aanhoud, met op het hoogtepunt in de nacht windkracht 9. We varen met slechts 2 kleine stormzeiltjes en kunnen niet anders doen dan een beetje op halve wind bijliggen, alles goed vastgesjort en de boot goed afgesloten.

Binnen houden we uitkijk achter de radar. Buiten is het een heksenketel, maar met het deurtje en luik dicht is het binnen relatief rustig. Het gevoel is dat van een achtbaan, maar dan zonder dat je om je heen kunt kijken. Bij de eerste rake klappen wordt de bemanning wat onrustig, maar ook dat went. We ondergaan onze nietigheid in dit natuurgeweld. Het is belangrijk om je goed vast te houden en je vooral niet te stoten. Ongelukken liggen op de loer. Liggen en slapen gaat nog het beste.

De volgende middag, we zijn weer op de zelfde plek als vannacht om 12 uur, kunnen we in de afnemende wind en golven weer enigszins koers zetten naar ons doel Marseille, in noordwestelijke richting.

De radio kondigt echter een nieuwe storm aan, dit keer windkracht 10. Dat gaan we dus echt niet afwachten en zetten alle zeilen bij incl. de diesel om maar zo snel mogelijk een veilig heenkomen te zoeken.

St. Tropez

Het veilig heenkomen vinden we in de baai van Sainte Tropez, waar we 8 uur later aankomen. Het contrast kan bijna niet groter zijn. Nog nauwelijks bekomen van de heftige storm is het hier een lieflijke Riviera. De voorbij razende celebrities met achtervolgende paperazzi zijn de enigen die hier de golven veroorzaken.

De eerste poging om een ligplaats voor de komende 8 weken te vinden strandt in Sainte-Maxime. De havenmeester kijkt mij aan of hij water ziet branden en negeert mij verder. Saint-Tropez zelf proberen we maar niet eens en Port Grimaud ziet er ook al niet aantrekkelijk uit.

Uiteindelijk vinden we een ligplaats in de Marines de Cogolin waar onze zeilreis eindigt. De boot blijft hier achter tot komende zomervakantie.

TGV

Op maandag 2e pinksterdag, na 18 uur treinen, zijn we weer thuis en een hele ervaring rijker. Dinsdagmiddag, na een halve dag werk, lijkt het hele gebeuren alweer eeuwen geleden. Zo gaat dat.

Met dank aan het prettige gezelschap en de uitstekende broodbak kwaliteiten van Cees.
Henny van Oortmarssen.